سرزمين جاويد

ايران مظهر مردانگي ، مهر و وفا   ، معدن آزادي و صلح و صفا  , زادگاه دين زرتشت مهد ما   ، گشته قربانت همه جانهاي ما
كشور داريوش و كوروش ، شاه ما   ، پا گرفت در مرز كارون فخر ما   ، مركب قدرت صلابت رعد ما   ، صانع يكتا تمدن آريا

 توي مرزت پر زنعمت بيكران   ، گندم و شاخ نبات و زعفران    ، اي فداي تو همه جانهاي ما   ، تا كه باشي سر بلند از خون ما

آفريدي از محبت عشق ما    ، پوچ باد بي ياد ليلي شعر ما   ، ياد عشق عاشقان پاينده باد    ، قلب ما از ياد تو آكنده بود
 

عشق تو در جان ما گشته فزون    ، همچو مجنون گشته اين راوی كنون

    علی کرمی- تخلص: راوی

تير

به روي بام البرز  ، كمانداري كه آرش نام   ،  كمان زه كرده سنگين گام   ،
محكم، چون ستبر سينه مغرور الوند   ،  به پهناي كوير لوت آزاد   ،  به معناي بلنداي دماوند
قدم بگذاشت   ،  بر فرق و فراز بام الوند   ،  بغريد از بلندايش دمادم   ،  بگفتا :
كين منم آرش   ،  الا اي مرد توراني   ، كه نيروي دو بازويم   ،  حدود مرز مي جويد   ،  رگان هر دو بازويم   ،  خطوط مرز مي پويد
به يزدان ياد كرد   ،  آن مرد آزاده   ،  كشيد او زه   ،  خدنگ از چله جست و تك سواري رعد مي تازيد  

 شتابان راه مي پوئيد  بر پهناي ايران   ،   سواران تير را گم كرده  ،  سر گردان

 شبان را صبح كرد   ، آن تير تاريخي   ، بخورد آن تير  بر گرد و بني   ، ليكن
خدنگ از چله جست و چنان راوی   ، بپيوست او به آزادي

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

   علی کرمی- تخلص: راوی

آواز آزادي

خوش آن روزي    ، كزين صحرا گل زنبق به بار آيد    ، گل حسرت بخشكانيم و اميد رهاي ارمغان آريم
خوش آن روزي    ، كه از خاك عزيز و پاك ايران    ، درخت سرو آزادي   ،چنان مزدك ببار آيد

خوشا از جابجاي ميهن آباد ايران    ، هميشه اردشير و بابك و بهرام   يا كوروش ببار آيد

خوش آن روزي    ، كه گودرز آن دلاور مرد اشكاني    ، براي انتقام از دشمن تازي    ، و يا بهرام شير اوژن  همان جانباز راه پاك آزادي
به صف با دشمان تازي و ترك و عرب  يا هر نژاد فاخر و فاني    ، بگيرند انتقام از فرد بيگانه

خوش آن روزي  كه بوسد نوك پيكان    ، كماندار رشيدم ،آرش نامي   ، دو چشم دشمن فاني
 

خوشا از كينه بهمن  بريزد آبشار سرد و زيبائي    ، به روي سينه اين دشت طوفاني
خوشا از سينه سنگ خموش و خفته راوی    ، برون آيد دمي نهري عظيم از كينه آتش    ، كه با خود ريشه خشك   درخت خصم و استبداد ديرين را فنا سازد
خوشا از نغمه غمگين ساز ني لب چوپان    ، نويد آيد كه فرداهاي ايراني   ، پر از مهر است و آزادي !

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

   علی کرمی- تخلص: راوی

مجاهد

دگر باره كسي چون آرش نامي كماندار اساطيري

و يا شاهنشهي پاك از تبار جاودان آريائي , همچو كوروش و يا شاهان ساساني
و يا بابك همان سلاخه بر دست شهيد راه آزادي , و يا گرد آفريد آن شير زن با رزم مردانه  

و يا چون از نژاد رستم فاتح براي درج آزادي كسي آيد كه خواهد كاشت تخمي از نهال سبز آزادي

دگر باره كسي آيد , چنان كاوه همان آهنگر نامي , كه از فولاد و از آهن و يا از همت نيروي بازويش , ضحاك ديگري بر دار مي سازد , درفش كاويان بر جاي مي ماند

تو اي فرزند با ايمان اين خاك اهورائي  , تو اي پيكان زهرآگين هر ايراني باقي , براي باقي نام عزيز پاك ايران , چنان مهدي، مجاهد باش و با ايمان

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

   علی کرمی- تخلص: راوی